- opatrzyć
- 附加
Otwarty Słownik Polsko-Chiński. 2015.
opatrzyć
Look at other dictionaries:
opatrzyć — dk VIb, opatrzyćrzę, opatrzyćrzysz, opatrz, opatrzyćrzył, opatrzyćrzony opatrywać ndk VIIIa, opatrzyćruję, opatrzyćrujesz, opatrzyćruj, opatrzyćywał, opatrzyćywany 1. «wykonać zabiegi potrzebne do tego, żeby zapewnić czemuś dobre funkcjonowanie;… … Słownik języka polskiego
opatrzyć się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. 3. os dk VIIa, opatrzyć siętrzy się, pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} stracić walor nowości, przestać być atrakcyjnym, spowszednieć, znudzić się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Czerwony płaszcz wkrótce się opatrzył. Po miesiącu mogą się… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
opatrywać — → opatrzyć … Słownik języka polskiego
opatrywać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ib, opatrywaćruję, opatrywaćruje, opatrywaćany {{/stl 8}}– opatrzyć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIa, opatrywaćtrzę, opatrywaćtrzy, opatrywaćtrzony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} dokonywać … Langenscheidt Polski wyjaśnień
бачить — I бачить I. видеть , южн., зап. (Даль), укр. бачити, блр. бачыць. Из польск. baczyc – то же, которое образовано из *ob ačiti и связано с oko глаз ; ср. гомер. ὤψ, εἰς ὦπα в лицо и т. д.; см. Траутман, BSW 4 и сл.; Бернекер 1, 24; Jagic… … Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера
etykieta — ż IV, CMs. etykietaecie 1. blm «ustalony i obowiązujący sposób zachowania się w pewnych środowiskach (na dworach monarchów, w kołach dyplomatycznych itp.); formy towarzyskie, ceremoniał» Ścisła etykieta. Dworska, wojskowa etykieta. Przepisy,… … Słownik języka polskiego
nacechować — dk IV, nacechowaćcechuję, nacechowaćcechujesz, nacechowaćcechuj, nacechowaćował, nacechowaćowany 1. zwykle w imiesł. biernym «nadać czemuś określoną właściwość, cechę, określony rys, charakter; naznaczyć, napiętnować» Poglądy nacechowane… … Słownik języka polskiego
naznaczyć — dk VIb, naznaczyćczę, naznaczyćczysz, naznaczyćznacz, naznaczyćczył, naznaczyćczony naznaczać ndk I, naznaczyćam, naznaczyćasz, naznaczyćają, naznaczyćaj, naznaczyćał, naznaczyćany 1. «opatrzyć coś jakimś znakiem, piętnem, znamieniem itp.;… … Słownik języka polskiego
obetkać — dk I, obetkaćam, obetkaćasz, obetkaćają, obetkaćaj, obetkaćał, obetkaćany obtykać ndk I, obetkaćam, obetkaćasz, obetkaćają, obetkaćaj, obetkaćał, obetkaćany 1. «zatkać szpary, szczeliny; uszczelnić, opatrzyć» Obetkać drzwi, okna. Obetkać rośliny… … Słownik języka polskiego
okaleczenie — n I 1. rzecz. od okaleczyć, okaleczeć. 2. lm D. okaleczenieeń «miejsce okaleczone; rana, blizna, szrama» Opatrzyć okaleczenie … Słownik języka polskiego
okratować — dk IV, okratowaćtuję, okratowaćtujesz, okratowaćtuj, okratowaćował, okratowaćowany «opatrzyć coś kratami, wstawić kraty w jakiś otwór; zakratować» Okratowane okno. Okratowana brama … Słownik języka polskiego
